Keynote ECBO: Rob Martens – Spel en Leren
Rob Martens van het ECBO praat ons bij over de relatie tussen spel en leren. Nadenken over “Spel” is een draadje waar als je aan trekt je steeds meer tegenkomt, volgens hem. In mijn eigen bubbel hoor ik steeds ‘gamification’, dus ben benieuwd hoe hij het zonder jeukwoorden gaat vertellen.
Dat ‘spel-draadje’ leidt al snel tot motivatie, passie, engagement en bevlogenheid. Het kan ook fout gaan en hij illustreert dat met de vraag: “Wie heeft er op de basisschool blokfluitles gehad en erna besloten nooit meer iets met muziek te doen?”. Als positief voorbeeld noemt hij de interactieve voorstelling van Tinmendo van gisteren. Spelend muziek leren zet mensen gelijk in actieve stand op deze manier.
Hij vervolgt met de term “School” en plaatst deze tegenover “Scola”, waar het woord school vandaan komt.
- Streng <> Speels
- High stakes testing <> Niet afrekenen
- Selecterend <> Niet van bovenaf selecterend
- Verplicht <> Vrijwillig
- Er in stoppen <> Aanbieden
- Gepland <> Spontaan
- Begrensd <> Onbegrensd
Nu is de daadwerkelijke context van een school nooit 100% links of rechts in dit bovenste rijtje, maar hij wil wel aan het denken zetten met deze gechargeerde tegenstellingen. Zijn zorg is dat voor sommige leerlingen het spelelement helemaal wordt platgeslagen en dat dat hun leerproces belemmert (eigen woorden). Meer denkvoedsel vinden we terug in de Zelfdeterminatietheorie.
“Wat gaan kinderen doen als je niet vertelt, wat ze moeten doen? … spelen!” Dat geldt eigenlijk voor volwassenen vaak ook nog … Ook andere diersoorten spelen en dan zie je vaak het patroon: toon je vriendelijke bedoeling, geef aan dat het niet echt is, maar spel of experiment en nodig uit. Spel, ook voor volwassenen, mag er een beetje ‘onnozel’ uitzien, aangezien het niet echt is, maar wel voorbereid op het echte leven. Hij formuleert daarom de volgende kenmerken van goed spelen:
- Vrijwillige basis en onderhandeling
- Moet onnozel lijken
- Lachen MOET
- Spannend en grensverleggend
- Imaginatief / rollen
Overigens als een kind of puber zich terugtrekt achter z’n scherm, zit hij dan eigenlijk te spelen omdat op andere manieren dat niet meer kan? Kinderen die weinig hebben kunnen spelen in hun jeugd, lopen als volwassenen een groter risico op o.a. depressie en beschikken over minder sociale vaardigheden. Meer onderzoek hierover is hier te vinden.
Rob zijn pleidooi is logischerwijs om spelige werkvormen in het onderwijs te gebruiken. Al is het maar om in beroepsopleidingen met simulatie en rollenspel studenten te laten leren over reële problemen van deze wereld. Oh en spel is niet alleen voor kleine kinderen …
Slotzin: “Vertrouw op wat jongeren van nature doen!”
Geen berichten