“Alles is al eens verteld, maar nog niet door jou”
Toen ik hoorde dat het Consortium voor Innovatie zijn Conferentie voor Onderwijsvernieuwing en ICT in Leeuwarden hield, had ik meteen al de gedachte: “daar moet ik bij zijn”. Zo vaak gebeurt het niet dat een groot onderwijscongres bij mij in de buurt wordt gehouden. En dan zou ik gewoon als deelnemer kunnen gaan, maar dit schooljaar staat bij mij in het teken van mijn rol als mbo-ambassadeur als ‘mbo-docent van het jaar’. Dus ik zou daar op z’n minst van me kunnen laten horen.
Maar dan begint het probleem. Praten is het probleem niet, daar heb ik mijn vak van gemaakt. Maar waar moet ik het te midden van al die deskundigen en innovators in het onderwijs over gaan hebben? Wat wordt er dan van me verwacht? Ik vind mezelf niet zo’n visionair en innovator. En een groot theoreticus ben ik al helemaal niet. Ik geef vooral graag les.
Toen ik naar het thema keek, geïnspireerd op Leeuwarden/Fryslân als Culturele Hoofdstad van 2018 –Kultuer en Mienskip- bedacht ik dat ik het misschien juist niet over zware theorieën moest doen. Juist doordat ik investeer in gemeenschapszin op school droegen studenten mij een tijd geleden voor als leraar van het jaar. En ja, ik zou daar een theorie aan kunnen hangen: de ‘learning community’. Een school waar je als docenten en studenten vooral sámen leert. Elders zou ik het trouwens als jeukterm kunnen wegzetten, maar goed.
Dan dient zich het volgende probleem aan: hoe leg je dat uit in 12 minuten? Dat is niet veel, maar aan de andere kant: ik denk dat veel meer conferenties en bijeenkomsten het zouden moeten en kunnen doen met korte ‘Talks’. De kracht zit hem vaak in de beperking, sommige workshops van een uur zijn veel te lang (en toegegeven: sommige van uur zijn juist veel te kort). Bovendien weet mijn publiek er in veel gevallen nog meer van af dan ik…
Maar toen moest ik denken aan wat ik mijn studenten altijd voorhoud als ze bang zijn dat hun onderwerpkeuze voor hun betoog een te vaak uitgekauwd cliché is: “Alles is al eens verteld, maar nog niet door jou”. In mijn MBO Talk ga ik vooral vertellen over mijn dagelijkse lespraktijk. Niet zozeer ‘waarom’, maar vooral ‘hoe’. Inclusief de mislukkingen. En dat in 12 minuten. Met als risico dat mijn publiek niets nieuws hoort. Maar hé, het duurt nog geen kwartier. En ze hebben het nog niet van mij gehoord.
Geen berichten